Wywiad przeprowadziłem z duetem Maszyny i Motyle z Warki dla punkowego zine „Chaos w mojej głowie”, który ukazał się w grudniu zeszłego roku. Zapraszam do lektury.
Maszyny i Motyle koncert w gdyńskim klubie „Desdemona”. Fot. Paweł Jóźwiak
Tag: Math Rock
Loraxx – Yellville (2001)
Loraxx to chicagowskie trio grające w latach 1999 – 2005. Tworzyli je: Arista Strungys (wokal i gitara), Santosh Isaac (gitara basowa) i Elliott Talarico (perkusja). Nagrali trzy pełne albumy, dwa single 7″ i jednego splita z Boxcar Satan. „Yellville” to album, który 23 stycznia 2001 wypuścił założony przez kapelę label o nazwie Automatic Combustioneer Records. Tytuł płyty pochodzi od nazwy miasteczka w stanie Arkansas. 22 – minutowy materiał został nagrany w chicagowskim studiu Electrical Audio przez Steve Albiniego. Jest na nim 11 numerów noise rockowych. Wokalistka i gitarzystka Arista Strungys wrzeszczy wściekle i melorecytuje przypominając wokalnie Suzi Gardner z L7 , Kim Gordon z Sonic Youth i Lydię Lunch. Przesterowana, porwana i charcząca gitara może kojarzyć się z dokonaniami Rowlanda S. Howarda z okresu Birthday Party czy brzmieniami Gang Of Four. Bas i perkusja wysunięte są do przodu w charakterystyczny sposób – mamy tu do czynienia z klasyczną nagrywką Albiniego. Dobrze zagrany noise rock z ciekawym brzmieniem. Fani takich kapel: Jesus Lizard, Shellac, Gang Of Four i Captain Beefhart powinni zainteresować się tą chicagowską formacją. Polecam !!!
Imelda Marcos – Dalawa (2017)
Imelda Marcos to math – noisowy duet z miasta Chicago. Skład to : Dave (gitara, fortepian i perkusja) i Matt (perkusja). „Dalawa” to ich drugi album wydany na kasecie magnetofonowej przez wytwórnię Sooper Records 13 stycznia 2017 roku, w ilości 100 sztuk. Płyta zawiera 10 utworów, w tym dziewięć instrumentalnych, a dziesiąty z gościnnym wokalem Maureen Neer. Chicagowski duet łączy świetnie zagrany math rock z eksperymentalnym no wave. Matematyka i rozjechane gitary, których nie powstydziliby się tacy wyjadacze math rockowi jak Yowie, Hella i Polvo. Ja dodałbym tutaj jeszcze naszych chłopaków z wrocławskiego Kurws. Płytę polecam wielbicielom math rockowych połamańców. Gwarantuję, że będą zadowoleni z tych dźwięków, tak jak ja.
Maszyny i Motyle – Czas (2017)
Maszyny i Motyle to duet z miasta Warka. Tworzą go obecnie: Grzegorz Chudzik ( gitara basowa, programowanie rytmów, flet, akordeon i wokal) i Radosław Łuszczyk (gitara, programowanie rytmów). Wcześniej tworzyli trio z drugim gitarzystą Radosławem Kreczmańskim , który opuścił zespól w 2016 roku. „Czas” to drugi album po wcześniejszym „Panoptikon” (2014) wydany 23 czerwca 2017 roku, dla własnego wydawnictwa Teren Enter. Nagrany w warszawskim studiu Hagal Studio. Całość to transowy, industrialny math rock. Po pierwszej płycie chłopaków słyszałem wśród znajomych określenia w stylu: „Primus na heroinie” lub „Wire na amfetaminie”. W przypadku drugiego wydawnictwa mamy przewagę math rocka w stylu amerykańskiego Yowie (chłopaki nie ukrywają, że są wielkimi fanami ich twórczości) wymieszanego z „godfleshowym” industrialnym metalem oraz dodatkiem fletu w przedostatnim numerze i akordeonu w ostatnim. Jako fan duetu z Warki mogę śmiało powiedzieć, że na nowej płycie wykonali kawał dobrej roboty, muzyka dalej broni się i polecam wszystkim zapoznać się z nią. Warto i dodam jeszcze, że chłopaki na koncertach puszczają świetne wizualizacje obrazujące ich „dziwaczną” jak dla niektórych muzykę. Słuchać !!!
Killerkume – Industrial Sunbath (2016)
Killerkume to hiszpański duet z miasta Bilbao. Tworzą go: Mikel Vega (gitara) i Joxean Rivas (perkusja). Jest to ich drugi album po debiutanckim „Trautzer Blaster” (2015) i ukazał się 23 grudnia 2016 roku. Wydany przez parę labeli, takich jak: Gaffer Records, DDT Banaketak, Cosmic Tentacles i Politburó Recording Fiasco. Na płycie znalazło się 5 numerów. Muzycznie to improwizujący, instrumentalny noise rock. Baskowie potrafią przywalić jak ich koledzy z genialnego math rockowego Don Caballero, aby potem przejść w improwizacje, a wszystko to w duchu free jazzowym. Porządny math noise rock z free jazzowym sznytem. Dużo dzieje się w ich graniu. Polecam fanom Don Caballero i Zu.