Abandoncy to noisowo – posthardcorowe trio z Kansas City. Tworzą je: Damian Fisher (gitara i wokal), Lincoln Peterson (gitara basowa i wokal) i Morgan Greenwood (perkusja). Drugi album „Pastel//Anguish” ukazał się 25 lutego 2022 roku i został wydany własnym sumptem w limitowanym nakładzie (100 sztuk) na kasecie magnetofonowej. Okładkę zrobiła im ilustratorka z Nowego Jorku – Caroline Harrison, która tworzyła okładki m.in. takim kapelom, jak: Yautja, Sunn O))), Portrayal of Guilt i Ken Mode. Płyta to 7 utworów utrzymanych w stylistyce posthardcore i noise rocka lat 90., ale zagranych w ciekawy i oryginalny sposób z dobrym pomysłem. Muzyka Abandoncy to rozjechana i lubiąca pojęczeć gitara (lubią na pewno Polvo) z sekcją, która eksploduje potężnym dudniącym brzmieniem. Do tego wszystkiego dochodzi wrzaskliwy i szorstki wokal nadający ich muzyce mega dużo emocji. Lubią pokombinować, przez co dużo dzieje się w ich muzyce, po prostu nie ma tam miejsca na nudę. Wielki żal tylko, że tak dobra muzyka została wydana w tak małym nakładzie. Jeśli lubisz Polvo i Dazzling Killmen to posłuchaj nowej płyty Abandoncy – młodej ekipy z Kansas City. Polecam kawał dobrego gitarowego grania.
Continue readingTag: Emo
Partaker – Self (2017)
Partaker to amerykańska kapela powstała w grudniu 2014 roku, w mieście Dallas, w Teksasie. Została założona przez wieloletnich przyjaciół , grających wcześniej w kapeli Broadcast Sea, a obecnie grający równolegle w innym składzie o nazwie Baring Teeth. Młode, ciekawe trio tworzą muzycy: Sterling Cash, Scott Addison i Jason Roe. ” Self „, ich debiutancki album, wydany został własnym sumptem 28 stycznia 2017 roku. Jest tutaj 10 numerów utrzymanych w stylistyce waszyngtońskiego i chicagowskiego posthardcora, jest trochę indie rocka, ale nad wszystkim dominuje ten klimat niepokoju, jaki można było w latach 90 usłyszeć w twórczości takich wykonawców jak: Hoover, Crownhate Ruin, Regulator Watts, Abilene, June of 44 i Sweep the Leg Johnny . Wzorce wyśmienite, w związku z tym od razu mnie zaciekawili , a dokładnie przetrawiłem ich po parokrotnym odsłuchaniu tego dobrego albumu. Sporo tam smaczków, które odkrywałem przy kolejnych odsłuchach. Ja, jako wielki fan kapel wyżej wymienionych, zachęcam do sięgnięcie po tę świetną płytę Teksańczyków i posłuchanie dobrze zagranego amerykańskiego emocjonalnego posthardcora. Mam nadzieje, że sprawi Wam frajdę taką, jak mnie sprawiła. Polecam !!!
Adolina – Dreikanter (2017)
Adolina to belgijska kapela powstała w 1998 roku, w mieście Mouscron. Tworzą ją panowie: Eauliv (wokal i gitara), Meursault (gitara i wokal), Jean-lou (gitara basowa) i Tom (perkusja). Trzeci ich album ukazał się 26 stycznia 2017 i został wydany przez trzy labele A Tant Rêver Du Roi, Honest House i Whosbrain Records. Na płycie znajduje się 12 numerów utrzymanych w konwencji noise rocka, posthardcora i indie rocka. Mamy tutaj więc trochę Jesus Lizard, posthardcore kojarzące się nam z Fugazi i indie rocka przypominającego nam dokonania wyśmienitych Van Pelt. Van Pelt słychać u Belgów przede wszystkim w emocjonalnych wokalach. Adolina to kawał dobrego gitarowego grania zza oceanu czego nie powstydziliby się Amerykanie. Dobre rzetelne granie. Polecam tą płytę i wcześniejsze ich krążki: ” Domovoï ” (2009) i „Caldeira” (2012).
Bastard Disco – Warsaw Wasted Youth (2017)
Bastard Disco to młoda grupa, która powstała w 2015 w Warszawie. Tworzą ją: Yury Kasyanenko (wokal), Kamil Fejfer (gitara), Paweł Cholewa (gitara basowa) i Marek Kamiński (perkusja). Album „Warsaw Wasted Youth” to debiut tej młodej formacji wydany przez Antenę Krzyku 20 lutego 2017. Mają na swym koncie jeszcze demówkę z trzema numerami z 2015. Debiut zawiera 8 numerów utrzymanych w klimacie gitarowej muzy lat 90. Jeden z moich kolegów powiedział mi „Jarek gdybyśmy to usłyszeli z 15 lat temu to by nam szczeny opadły”. Muzycznie chłopaki poruszają się w klimatach „subpopowych” i jest to indie rockowe granie zmieszane z posthardcorem i noise rockiem. Miałem z początku problemy z przyswojeniem tej płyty, ale im dłużej jej słucham to zaczyna mi się bardziej podobać. Cieszy mnie to, że młode chłopaki mają zajawkę na takie granie i całkiem im to nieźle wychodzi. Jak na polskie realia Bastard Disco wyróżnia się w masie słabych polskich kapel alternatywnych i liczę , że pójdą do przodu, czego im życzę, bo serce mi raduje się jak słyszę młodych ludzi tak grających. O sobie piszą tak: ” Ani Twojej dziewczynie, ani jej staremu nie spodoba się to, co robimy. Będziemy głośni, urządzimy Twoim sąsiadom piekło. Zagramy źle, bo wszystkie Twoje ulubione kapele grają za dobrze.Jesteśmy Bastard Disco i jesteśmy tu by się sprzedać „. Polecam wszystkim tym, którzy zasłuchiwali się w alternatywnej gitarowej muzyce lat 90, bo jest tego tutaj sporo. Album godny uwagi.
The Great Unraveling – S/T (1997)
The Great Unraveling to kolejna ciekawa kapela z miasta Baltimore z lat 90. Zespół aktywny był w latach 1995-1997. Dziewięć miesięcy po rozpadzie Universal Order of Armageddon panowie Tonie Joy (gitara, po raz pierwszy na wokalu) i Anthony Scott Malat (gitara basowa) założyli The Great Unraveling. Dołączył do nich perkusista Randy Davis, którego pod koniec działalności zastąpił Brooks Headley z Universal Order of Armageddon. W swoim dorobku mają dwie 7″ i jeden debiutancki album. Płyta została wydana 1 marca 1997 przez Kill Rocks Stars Records i nagrana przez Steve Albiniego. Na płycie znalazło się 8 utworów. Muzycznie to emo posthardcore z minimalną dawką noise rocka. W ich muzyce słychać np.echa legendarnych Drive Like Jehu (miałem okazję ostatnio ich widzieć w Berlinie). Wielki żal, że zakończyli swą działalność na debiutanckiej płycie. Szkoda ,bo płyta urywa dupę. Zapraszam więc do odsłuchów i jak się spodoba do zakupu cd lub winyla, bo płyta warta tego, aby ją mieć na półce z innymi ulubionymi płytami. Ja mam. Polecam.