Kategoria: Vol. 11: Garaż punkroll i horror czyli śmietniskowe brzmienia

Cowbones ‎– Vox Populi Pollux (2014)

Francuski Cowbones powstał w 2008 roku w Cobonne. Skład zespołu to: Benjamin Aboulafia (wokal), Soupyan Cooper (gitara), Yakinthos Danopoulos (klawisze), Aaron Josaphat (gitara i wokal), Ethan Polychronos (perkusja i klawisze) i Rasoul Popper (perkusja i klawisze). Obecnie kapela ma w swym dorobku, niestety, tylko jeden album, o tytule „Vox Populi Pollux”. Został on wydany w 2014 roku przez label Casbah Records z Walencji. Płyta jest pełna garażowego rock’n’rolla, brudnych, trashowych gitar i klawiszy, których nie powstydziłby się sam Martin Rev z Suicide. Dopełnieniem całości są grzmiące, plemienne bębny (grają na dwa zestawy perkusyjne). Muzyka jest motoryczna, pełna zniekształconych i kwaśnych dźwięków, a przetworzony przez efekty wokal Benjamina Aboulafia brzmi syntetycznie. Na koncertach muzycy Cowbones występują w zasłaniających twarze kominiarkach i garniturach. Album polecam fanom: Suicide, The Cramps, Butthole Surfers, Chrome Cranks itd.

 

 

Continue reading

Black Mekon – One In The Hate (2017)

Brytyjski Black Mekon powstał w 2006 roku w Birmingham. Jest to duet, który tworzą Black Mekon (gitara, harmonijka i wokal) i jego brat Black Mekon (bas, wokal i perkusja). Dochodzącym (zapewne na koncerty) jest perkusista, który prawdopodobnie również nazywa się Black Mekon. „One In The Hate” to drugi album w dorobku Brytyjczyków, wydany 25 sierpnia 2017 roku, przez sztokholmski PNKSLM Records. 26 – minutowy materiał zawiera 12 bardzo głośnych piosenek opartych na korzennym bluesie. Trzeba przyznać chłopakom, że potrafią porządnie pohałasować. Buczący bas, rozjechana do granic możliwości gitara, harmonijka, dudniące bębny i zniekształcony wokal nadają ich muzyce mocno garażowe, zabrudzone brzmienie. Wszystko mocno inspirowane amerykańskim wiejskim bluesem, ale podane w stylu punk. Jeśli lubisz czystego i autentycznego bluesa oraz głośnego rock’n’rolla to ten album jest zdecydowanie dla Ciebie. Gratka dla fanów: Bob Log III, Doo Rag, The Immortal Lee County Killers, Honkeyfinger, Left Lane Cruiser, John Lee Hooker, The Hospitals, Deltahead itd.

 

 

Continue reading

Hank Wood and the Hammerheads – S/T (2018)

Hank Wood and the Hammerheads to garażowa kapela z Nowego Jorku. Album „S/T” jest ich trzecim dużym wydawnictwem, po „Go Home” z 2014 roku i „Stay Home” z 2016 roku. Płyta posiada wszystkie te cechy, które sprawiły, że ich pierwsze dwa albumy były wyśmienite. Najnowszy został wydany 9 marca 2018 roku przez nowojorski label Toxic State Records. 22 – minutowy materiał to wysokooktanowa odmiana brudnego rock and rolla. W dziesięciu numerach zawiera się miks klasycznego punka, garażowych brzmień kapel lat 60 oraz protopunka szalonych The Stooges, a wszystko to doprawione jest piszczącym klawiszem i niezwykłą zwierzęcą dzikością. Muzyka serwowana przez Hank Wood and the Hammerheads klasyfikuje Nowojorczyków w czołówce najlepszych, aktualnie działających garażowych kapel. Dla fanów min. Dwarves, Hives i Fear. Polecam. Miłego słuchania życzę i tupania nóżką, bo sama chodzi przy takiej muzyce.
 

 

 

 

Continue reading

The Amusiacs – Volume 1 (2012)

The Amusiacs to angielska kapela powstała w 2007 roku w mieście Folkestone. Tworzą ją: Meaghan Free (wokal), Tim Ray Rogers (gitara, saksofon i wokal), Jon Free (gitara basowa) i Scarlett Rickard (perkusja). Swój jedyny album wydali własnoręcznie na cd w 2012 roku i znajduje się na nim 14 utworów. Grana przez nich muzyka to nic innego jak garażowy punk blues inspirowany np. The Birthday Party. Jest sporo hałaśliwych numerów , które można porównać do twórczości nowojorskiego Pussy Galore. Płyta dla miłośników brudnego i głośnego, korzennego punk bluesa. Polecam !!!

 

Continue reading

Black Monuments – Black Monuments (2016)

Black Monuments to kapela z powstała w mieście Grand Rapids w stanie Michigan. W skład jej wchodzi:  McFarlane  (wokal), Ryan Cappelletti (gitara basowa), Mat Mier (syntezator) i Mike Houseman (perkusja). Materiał ten w ilości 50 sztuk został wydany na kasecie magnetofonowej 1 kwietnia 2016. Szkoda, że panowie bawią się w tak minimalne nakłady i wydają na tak słabym nośniku jakim jest niestety kaseta magnetofonowa. Na kasecie znalazło się 13 numerów. Muzycznie to co chłopaki grają to mroczny, garażowy, synth punk, który z pewnością zadowoli fanów takich kapel jak:  Lost Sounds, The Screamers, Vex, The Spits. Fajnie by było, gdyby wydane zostało to na winylu i cd, w większym nakładzie, bo muzyka jest naprawdę warta uwagi. Polecam trochę śmietnikowego synth punka w dobrym wykonaniu.

 

 

Continue reading